وف ليله فات القمر
سهر عيونى معاه
صرخ ف قلبى الحنين
وقلت هستناه
حسيت بنبض جميل
شادد فى احلامى
هزيت ف نبع الاه
مسك الضلوع حامى
وفى لحظه دبت ياناس
حسيت بحضن رفيق
فتحت لشوق الهوا
وبقيت ف ضيه غريق
عشت المحبه هواه
ونسيت شجن يومى
وصبحت بترجاه
وبعدت شموس لومى
لكن فى لحظة قدر
كتب الهوى عذابى
مابين ايادى الكون
والعصف بشبابى
صرخت صرخة خوف
بين النهار والليل
لا لقيت معايا القمر
ولا حتى نسمه تشيل
جرحى ياناس موال
عايشاه ولا المية
بشوف
بعينى الويل
مش شايفه حنية
راح القمر لسماه
واهو فاتنى وحديه